Słownik polsko-niemiecki. 2014.
bezludzie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. bezludziedzi {{/stl 8}}{{stl 7}} obszar bezludny lub bardzo słabo zaludniony; pustkowie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Od zgiełku miasta uciekł na bezludzie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezludzie — n I; lm D. bezludziedzi «okolica nie zamieszkana lub słabo zamieszkana, oddalona od siedzib ludzkich; miejsce bezludne» Mieszkać na bezludziu … Słownik języka polskiego
bez- — 1. «przedrostek wyrazów pochodnych utworzonych od połączeń przyimka bez z rzeczownikiem w dopełniaczu» a) «tworzy przymiotniki z sufiksami owy, ny, y (po k, g: i) np. bezcelowy (od bez + celu), bezgotówkowy, bezksiężycowy; bezbłędny, beznadziejny … Słownik języka polskiego
bez- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek występujący w przymiotnikach (i pochodnych od nich przysłówkach, rzeczownikach) tworzonych od wyrażeń przyimkowych lub w rzeczownikach tworzonych wprost od takich… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
